Odporność na obciążenie wiatrem – to parametr techniczny określający, jak dobrze okno lub drzwi radzą sobie z działaniem siły wiatru, czyli zginającym i ssącym ciśnieniem napierającym na konstrukcję. Wartość ta ma szczególne znaczenie w przypadku dużych przeszkleń, konstrukcji aluminiowych i obiektów narażonych na silne podmuchy, np. w budynkach wysokościowych, nadmorskich lub górskich.
Parametr klasyfikowany jest zgodnie z normą PN-EN 12210, w której wyróżnia się dwie składowe:
- Klasa ciśnienia (A, B, C) – określa stopień ugięcia profilu pod wpływem wiatru,
- Klasa obciążenia (od 1 do 5) – określa maksymalne ciśnienie wiatru, przy którym okno zachowuje szczelność i stabilność.
Klasy ugięcia:
- A – największe ugięcie (do 1/150 długości przekroju),
- B – umiarkowane ugięcie (do 1/200),
- C – najmniejsze ugięcie (do 1/300), najwyższa sztywność.
Klasy obciążenia:
- 1 – najniższa (400 Pa),
- 2 – 800 Pa,
- 3 – 1200 Pa,
- 4 – 1600 Pa,
- 5 – 2000 Pa, najwyższa stosowana w standardowych warunkach.
Przykład oznaczenia: C5 oznacza bardzo sztywną konstrukcję (klasa C), odporną na silne wiatry o ciśnieniu do 2000 Pa (klasa 5).
Znaczenie dla użytkownika:
- Gwarancja stabilności konstrukcji nawet przy silnych podmuchach,
- Ochrona przed przenikaniem wody i powietrza w ekstremalnych warunkach pogodowych,
- Bezpieczeństwo i komfort użytkowania, szczególnie przy dużych przeszkleniach aluminiowych i w nowoczesnych elewacjach.
Odporność na obciążenie wiatrem to istotny parametr przy wyborze stolarki do wymagających lokalizacji. Systemy aluminiowe o wysokiej klasie (np. C4, C5) są zalecane w budynkach narażonych na dynamiczne warunki atmosferyczne oraz tam, gdzie liczy się wysoka sztywność i niezawodność przez wiele lat eksploatacji.