Współczynnik przepuszczalności promieniowania, oznaczany symbolem g, jest parametrem stosowanym w budownictwie i inżynierii cieplnej do opisu zdolności materiału lub konstrukcji do przepuszczania energii promieniowania słonecznego. W kontekście okien i przeszkleń, współczynnik ten informuje o tym, jaka część energii słonecznej przenika przez przegrody do wnętrza budynku.
Kluczowe aspekty współczynnika g:
- Całkowita przepuszczalność energii słonecznej: Współczynnik g obejmuje zarówno promieniowanie bezpośrednie przenikające przez materiał, jak i promieniowanie wtórne emitowane do wnętrza budynku po absorpcji i przetworzeniu przez materiał.
- Wartość liczbową: Wartość g jest wyrażana jako liczba z zakresu od 0 do 1 lub w procentach (0–100%). Im wyższa wartość współczynnika g, tym więcej energii promieniowania słonecznego jest przepuszczane do wnętrza budynku.
- Zastosowanie w budownictwie: Współczynnik ten jest istotny przy projektowaniu budynków energooszczędnych. Optymalizacja wartości g pozwala na kontrolowanie zysków cieplnych i wpływa na komfort termiczny oraz efektywność energetyczną budynków.
- Równowaga cieplna: Wysoka wartość współczynnika g jest korzystna w klimatach chłodniejszych, gdzie zyski cieplne są pożądane, natomiast w cieplejszych klimatach lub latem może prowadzić do przegrzewania pomieszczeń, wymagając większego nakładu na klimatyzację.
Przykład:
Dla standardowego okna współczynnik g może wynosić około 0,5, co oznacza, że 50% energii słonecznej jest przepuszczane do wnętrza budynku. Dla okien o podwyższonej izolacyjności cieplnej (np. z powłoką niskoemisyjną) współczynnik g może być niższy, co pomaga ograniczyć nadmierne zyski ciepła.
Podsumowując, współczynnik g jest istotnym parametrem w kontekście zarządzania energią w budynkach, wpływającym na ich efektywność energetyczną i komfort użytkowania.